در جلد 71 بحارالانوار آمده که فردی نزد پیامبر صلی‏الله علیه واله وسلم آمد و گفت:«پدر و مادری دارم که با آنها رابطه خوبی دارم،ولی آنها مرا با حرف و طرز برخوردشان می‏آزارند پاسخ آنان را نمی‏دهم،ولی می خواهم آنان را ترک کنم و مدتی نزدشان نروم.» حضرت فرمود:«در این صورت خداوند تو را فراموش خواهد کرد.» مرد عرض کرد:«پس چه کنم؟» حضرت فرمود:«کسی که تو را محروم ساخت ببخشای و با کسی که با تو قطع رابطه کرد، پیوند برقرار کن و از کسی که به تو ستم کرد،در گذر.اگر چنین کنی،خداوند سبحان پشتیبان تو خواهد بود».

مجمع‏البیان هم احادیث تامل برانگیزی دارد؛ مثل این سخن از امام صادق علیه‏السلام: «کسی که به پدرو مادرش به حالت دشمنی و تنفر نگاه کند،خداوند نمازش را نمی‏پذیرد».

در اصول کافی،جلد 3 از امام باقر علیه ‏السلام بیان شده:«سه چیز است که خداوند مخالفت با آنها را رخصت نفرموده است؛رد امانت به نیکوکار و بدکردار،وفا به پیمان نسبت به نیکوکار و بدکردار،خوش‏رفتاری با پدر و مادر،نیکوکار باشند یا بدکردار».علاوه بر اینها باید همیشه شکرگذار پدر و مادر هم بود،همانطور که از خدا تشکر می‏کنیم.

خدا خودش در قرآن تشکر از آنها را هم ردیف تشکر از خودش قرار داده؛ آیه 14 سوره لقمان را که بخوانید،متوجه می ‏شوید: «ان اشکر لی و لوادیک؛ مرا و پدر و مادرت را شکر کن».

در آیه 41 سوره ابراهیم دعایی از زبان ابراهیم علیه‏ السلام نقل شده:«پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مومنان را در آن روزی که حساب برپا می‏شود،بیامرز».که این مربوط می‏شود به بعد از مرگ.یعنی دعا و یاد پدر و مادر حتی پس از مرگشان هم سفارش شده است.

امام باقر (علیه‏ السلام) هم چنین می ‏گوید:

«بنده‏ای در حال حیات پدر ومادرش به آنها نیکوکار است، ولی پس از مرگ،آنها را فراموش می‏ کند و بدهی ایشان را نمی‏ پردازد و برای آنها طلب رحمت نمی‏ کند،خداوند او را جزو عاق والدین ثبت می‏ کند،اما بنده دیگری در حال حیات،عاق والدین است ولی پس از مرگ با دعا و استغفار آنها را یاد می‏ کند،خداوند او را نیکی کننده به والدین ثبت خواهد فرمود».

اصول کافی،جلد 3.

منبع: مجله قرآنی آیه